ไขทฤษฎีทำไมนักฟุตบอลบางคน “เล่นได้ดีกับทีมเล็ก ไปไม่รอดกับทีมใหญ่” ?

“เป็นหัวหมาดีกว่าเป็นหางราชสีห์” ประโยคดังกล่าวใช้อธิบายกับคนที่ประสบความทำงานมีประสิทธิภาพ และประสบความสำเร็จ เมื่ออยู่กับสภาพแวดล้อมที่พวกเขาเป็นคนที่เก่งและโดดเด่นที่สุด อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาขยับจากสภาพแวดล้อมเหล่านั้น มาอยู่กับผู้ร่วมงานที่มีประสิทธิภาพ องค์กรที่ใหญ่กว่า มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่า พวกเขาเหล่านี้กลับไม่สามารถทำได้เหมือนที่เคยเป็นในฟุตบอลก็เช่นกัน เรามาลองดูว่าเหตุผลใด ที่ทำให้พวกเขาไปไกลกว่าการเล่นทีมขนาดเล็กไม่ได้

วงการกีฬาทุกชนิด โดยเฉพาะกีฬาที่เล่นเป็นทีมนั้น มักจะมีดาวเด่นหรือคนที่เล่นได้เก่งกว่าเพื่อนร่วมทีม เป็นดาราประจำทีมทำนองนั้น ซึ่งส่วนใหญ่นักกีฬาเหล่านี้จะอยู่ในช่วงของวัยรุ่นไม่เกิน 20 ปี หรือเป็นทีมเยาวชนของสโมสรฯ ถ้าเป็นทีมอาชีพก็จะมีขนาดที่ไม่ใหญ่มากนัก การที่พวกเขาจะโดดเด่นกว่าใคร จึงไม่ใช่เรื่องยาก เพราะสภาพแวดล้อมและหลาย ๆ เรื่ององค์ประกอบยังไม่ใหญ่เกินพอที่จะกดดันสภาพจิตใจพวกเขาได้

แน่นอนกลุ่มคนเหล่านี้ มักจะได้รับเสียงชื่นชมอยู่ตลอดเวลา มันเลยเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาเกิดความหลงตัวเอง คิดว่าตัวเองเก่งมีคนยอมรับมากมายแล้ว แต่พอถึงเวลาที่ต้องก้าวเท้าออกจากที่เดิม เพื่อจะอัพเลย์เวลขึ้นไปสู่จุดสูงสุด กลับต้องเจอกับความยากลำบาก ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม ไม่มีเสียงชื่นชมจนกว่าคุณจะแสดงความสามารถออกมาให้เห็น ไม่มีคนมาคอยช่วยเหลือ คุณต้องช่วยตัวเอง เพื่อนร่วมทีมทุกคนไม่ได้แย่กว่าคุณ สนามแข่งมาตรฐาน คู่แข่งที่พร้อมจะอัดคุณให้ลงไปนอน แฟน ๆ ในสนามพร้อมส่งเสียงด่า ถ้าคุณเล่นได้เละเทะทุเรศไม่คุ้มค่าตัว และเมื่อฟอร์มไม่ดีก็หลุดไปนั่งอยู่ข้างสนามแบบยาว ๆ

ทุกองค์กรย่อมต้องการคนเก่งมีความสามารถสูง ๆ เพื่อจะนำพาไปสู่เป้าหมาย แต่มันก็มีผลเสียเช่นกัน หากว่าภายในมีคนเก่งมารวมตัวกันมากเกินไป เรื่องมีงานวิจัยจากนักวิเคราะห์เทคนิคทางการกีฬาว่า มีการสำรวจและยกตัวอย่างเป็นกรณีศึกษา เช่น ทีมบาสเกตบอล

ทีมฟุตบอล หากมีซุปเปอร์สตาร์มากเกินไป จะเป็นอันตรายต่อการทำงานให้มีประสิทธิภาพ เปรียบเทียบให้เห็นกันชัด ๆ เช่น ภาพยนต์ฮอลิวู้ดดัง ๆ ที่ได้รับรางวัลและเสียงชื่นชม จะไม่มีตัวละครที่เก่งเกินไปนัก แต่จะมีส่วนอื่น ๆ ด้วยมาร่วมเป็นองค์ประกอบและผสมเข้ากันเป็นเนื้อเดียวอย่างเป็นธรรมชาติลงตัว

การที่ทีมหนึ่งมีผู้เล่นมากความสามารถเกินไป พวกเขาจะเล่นเอาชนะเพื่อรักษาสถานะภาพของตัวเอง มากกว่าคิดเรื่องส่วนรวม นี่จึงเป็นผลร้ายต่อทีมอย่างมาก แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ใช่เรื่องตายตัว มันสามารถแก้ไขและยืดหยุ่นกันได้ เช่น ทีมบาร์เซโลน่า หรือ ทีม เรอัล มาดริด ในยุคที่มีแต่ผู้เล่นระดับเวิร์ดคลาส พวกเขาก็พาสโมสรฯ ไปสู่เป้าหมายและประสบความสำเร็จกันได้ ถ้ามีผู้นำที่ดีพอที่พวกเขายอมรับ

การจะเป็นผู้เล่นซุปเปอร์สตาร์ ลักษณะธรรมชาติของคนเหล่านี้มักจะหิวแสงแบบว่า ตัวเองจะต้องดูดีและเด่นกว่าคนอื่น ๆ อยู่นิด ๆ ก็พอมันเป็นทัศนะคติ และอารมณ์ความอีโก้ตัวเอง และนักเตะแบบนี้ยากจะยอมรับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ได้ แม้จะในยามที่ฟอร์มตกก็เถอะ เมื่อไม่สามารถเข้ากับสโมสรฯ และประสบความสำเร็จกับทีมระดับใหญ่ ๆ ได้ก็จะโดนปล่อยยืมตัว หรือขายออกไปให้กับทีมที่เล็กกว่า

หลายคนเมื่อย้ายมาเล่นกับทีมที่เล็กลงแล้วทำผลงานได้ดีมาก ๆ และเขาก็กลายเป็นซุปเปอร์สตาร์ของทีมใหม่ เพราะอะไร ๆ มันง่ายสำหรับเขาแล้ว ไม่ต้องมีชีวิตที่กดดัน หลาย ๆ เรื่องมีคนคอยช่วยเหลือเพราะการเป็นเบอร์ 1 ของทีมเป็นนักเตะแบบ VIP ได้ค่าจ้างที่สูงกว่าคนอื่น และได้ความรักเสียงชื่นชนจากแฟนบอล เรื่องทัศนะคติ มุมมอง การปรับตัวทำงานเป็นทีม การยอมรับฟังคนอื่นพูดถึงตัวเองบ้าง นับเป็นเรื่องสำคัญกับทุกคน ทุกอาชีพวงการ หากว่าต้องการจะก้าวขึ้นไปสู่เป้าหมาย และประสบความสำเร็จมากกว่าที่เคยได้รับ ๆ มาครับ