ต่อจาก : ย่ำแดนบ่อนปอยเปต ประสบการณ์การทำงานคาสิโน #1
เป็นผู้ให้มากกว่าเป็นผู้รับ
คำนี้พระท่านว่า ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ผู้ขอย่อมเป็นที่รังเกียจ เป็นความจริงมาก ดูที่ตัวเราก็ได้ หากมีคนมาขออะไร ครั้งแรกแรกเราอาจจะไม่รู้สึก แต่พอเค้ามาขอเราบ่อยๆ อาจจะเป็นเรื่องจำเป็น แต่เราก็เริ่มไม่พอใจ ตรงข้ามกัน พอมีคนมาให้เรา เรากลับรู้สึกชอบ ซึ่งของนั้นอาจจะเล็กน้อย ราคาไม่ได้แพง แต่เราก็พอใจ
ดังนั้น หากเราเป็นผู้จักให้มากกว่าเป็นผู้ขอ ดังเช่น ฉันได้ทำงานเป็นพนักงานในคาสิโน คอยต้อนรับลูกค้า เวลาลูกค้านั่งเล่นที่โต๊ะบาคาร่า เราก็ยืนบริการเสริมน้ำ บริการของกิน แลกชิป บริการเปิดห้อง ซึ่งเราให้บริการลูกค้า ลูกค้าจะให้ทิปเราหรือไม่ให้ก็แล้วแต่ความพอใจ ซึ่งเราก็ทำหน้าที่เป็นพนักงานของคาสิโนเต็มที่
ถึงลูกค้าไม่ให้ทิป คราวหน้ามาเล่นอีก เราก็บริการลูกค้าคนนี้อีกอยู่ดี ลูกค้าก็จะรู้เองว่าเราเข้ามาโดยไม่ได้มาทำเพื่อหวังผลตอบแทนใดใด นี่แหละเราคือผู้ให้ เมื่อเราเริ่มคิดเริ่มทำบ่อยๆ ให้เกิดความเคยชิน ไม่ว่าจะบริการลูกค้า หรือช่วยเหลือเพื่อนร่วมงาน ก็จะทำด้วยความเต็มใจไม่ติดขัดในใจ
หากเราทำตัวเป็นคนขี้ขอ ชอบขอทิปลูกค้าในคาสิโน ก็จะกลายเป็นคนหน้าเงิน หรือใจแคบ เป็นคนเห็นแก่ตัว ก็จะเป็นที่รังเกียจของคนทั่วไป หาคนที่คบได้ยาก หามีคนที่มาคบ ก็มาคบด้วยเพื่อหวังผลประโยชน์เท่านั้น แต่จะหาความจริงใจจากเค้าไม่ได้เลย
One comment
Pingback: ย่ำแดนบ่อนปอยเปต ประสบการณ์การทำงานคาสิโน #3